A Ría de Vigo é un filón para a arqueoloxía subacuática. As súas augas ocultan valiosos vestixios da batalla de Rande (1702) e doutros moi requiridos por estudosos e cazatesouros estranxeiros. Con todo, na cidade só se expón unha ínfima parte das restos atopados ao longo de todos estes anos. Como dous canóns do século XVI achados na costa de Oia polo mergullador vigués Pedro Novalbos, quen os entregou en depósito no Museo de Pontevedra fai 21 anos. Desde entón, estas pezas permanecen embaladas no almacén do centro provincial sen que ningunha institución viguesa reclamounas.
Pedro Novalbos localizou os dous canóns en outubro de 1986 cando practicaba pesca submarina a uns cinco metros de profundidade. De pouco máis de metro e medio de longo e 200 quilos de peso, un ano logo do seu descubrimento técnicos da Consellería de Cultura as izaron a superficie e Novalbos, en persoa, depositounas no Museo de Pontevedra rexistrándose a entrada o 15 de outubro de 1987.
Os expertos conceden un gran valor histórico a eses canóns ao tratarse dos únicos de bronce datados nese século atopados en Galicia. No seu libro Catalogación de xacementos submarinos nas costas galegas, Ramón Patiño atribúe a súa procedencia ao naufraxio dunha escuadra de galeazas (embarcación de tres mastros tamén propulsada a remo) datado o 28 de novembro de 1591. Un forte temporal estrelou esta flotilla de Francisco de Toledo contra os baixos do Cabo Silleiro cando navegaba en ruta cara a Flandes, segundo a citada publicación.
Arqueólogos consultados por este xornal parecen resignados a que a "falta de espazo" nos museos da súa cidade e nos da contorna condenen o importante patrimonio subacuático da Ría de Vigo a un esquecemento case marxinal. "Suponse que o Museo de Pontevedra, se non os expuxo é porque non tiña onde", razoa Ramón Patiño.
"Non temos espazo"
O director do Museo Provincial de Pontevedra confirmou onte que os canóns seguen gardados no almacén do centro. Carlos do Val explica que as pezas sometéronse a un coidadoso proceso de restauración e conservación que se completou son a súa embalaxe. "Se tivésemos que expor todo haino ou que se atopa non nos chegaría a cidade de Pontevedra. Non hai outra razón, simplemente, non temos espazo, e se continúan embalados é para preservalos", engade.
Aínda non o ten decidido pero Do Val prepara un destino máis vistoso para esas históricas pezas. Dentro de aproximadamente un ano, o contido do Museo de Pontevedra sufrirá unha "reestruturación" ao concluír a construción dun novo edificio anexo. Este dedicarase "á relación de Pontevedra co mar", temática na que encaixaría os dous canóns de Silleiro, máis tres cargadores de artillería que Pedro Novalbos entregou con posterioridade ao ano 1987.
0 comentarios:
Postar um comentário