O cenobio do mosteiro de Oia segue caéndose a pedazos

. 19 de janeiro de 2008

O mosteiro de Santa María de Oia continúa desmoronándose debido ao seu pésimo estado de conservación e á aparente despreocupación dos seus actuais propietarios. Polo posible efecto das choivas de fai uns días, parte do tellado veuse abaixo, ameazando a estrutura do inmoble pola parte da sancristía.
Trátase dun novo oco que engadir aos catro que desde o alto do campanario obsérvanse en toda a estrutura do mosteiro. O incidente provocou tamén outros danos no conxunto arquitectónico, como a perda de varios capiteis laterais dun dos claustros.
O párroco da localidade, Avelino Vaqueiro, xa está afacéndose á progresiva deterioración do maltreito cenobio cisterciense. «O luns caeu unha parte importante, pero a tormenta tivo pouco que ver. Outro día calquera seguro que cae outra gran parte. E aquí non pasa nada», afirmou onte con resignación o sacerdote.

Informe

A delegación en Pontevedra de Patrimonio xa está traballando na elaboración dun informe sobre o derrubamento do pasado luns. Será o día 25, na reunión mensual deste organismo, cando se emita o informe definitivo e envíese tanto á consellería de Cultura, Comunicación Social e Turismo como á Dirección Xeral de Protección do Patrimonio, en Santiago de Compostela.
O representante do PSdeGa en Santa María de Oia, José Antonio Olmedo, espera que este mes de outubro sexa crucial na recuperación do edificio secular. «Non pódense ofrecer máis remendos. Ou mosteiro precisa dun plan de actuación global ou máis rapidamente posible», apunta Olmedo, un dos concelleiros que máis activamente defendeu a posta en valor do edificio máis emblemático de Oia.

Situación perigosa

Durante os últimos anos acelerouse enormemente a deterioración do inmoble, que está exposto a uns altos niveis de humidade ambiental por estar situado xunto ao mar. A crítica situación estase convertendo nunha ameaza para os veciños e visitantes. A fachada principal do templo presenta gretas nalgúns dos seus elementos decorativos de pedra e moitos veciños temen que acaben esborrallándose ao chan, podendo ocasionar algunha desgraza.
Pola súa banda, os pasamanos de subida ao campanario están totalmente gretados, cando non rotos.
A última vez que se fixeron reformas importantes no edificio foi fai 20 anos. Foron as cúpulas laterais e centrais da igrexa as que lavaron a súa cara. Na actualidade, é a única parte de todo o edificio monacal que garda unhas condicións aceptables de conservación.
O conxunto está declarado Ben de Interese Cultural e só pode contemplarse o templo.

Vía > A Voz de Galicia